Η αμφισβήτηση
Μια νύχτα που έβρεχε, πριν αρκετά χρόνια, γύρισα μετά απο μια κουραστική μέρα στο σπίτι. ¨Ημουν αποκαμωμένος και μετά από αρκετές επισκέψεις σε πελάτες και υποψήφιους πελάτες , δεν είχα κάτι χειροπιαστό για να με κάνει να νιώσω ευχαριστημένος.
«Άλλη μια μέρα με αποτυχίες» σκέφτηκα.
«Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που δεν κάνω σωστά» είπα στον εαυτό μου. Είναι αλήθεια πως δεν ήταν η πρώτη φορά που είχα αυτό το συναίσθημα. Είχαν υπάρξει και πολλές, οι περισσότερες, μέρες που ένιωθα πως προσπαθούσα άδικα και αμφισβητούσα μέσα μου την ικανότητά μου να πετύχει στη δουλειά που είχα διαλέξει. Είχα αποφασίσει να πουλήσω υπηρεσίες και να βοηθήσω μέσα από αυτή τη δουλειά , άλλους ανθρώπους. Όμως γιατί δεν τα κατάφερνα τόσο καλά όσο άλλοι που ήδη είχα γνωρίσει και έκαναν ακριβώς την ίδια δουλειά με τα ίδια προιόντα; Τι ήταν αυτό που δεν είχα εγώ και το είχαν οι άλλοι; Τι έπρεπε να μάθω για να πετύχω; Μήπως απλά δεν έκανα για την δουλειά αυτή ; Μήπως έπρεπε να αναθεωρήσω και να ασχοληθώ με κάτι άλλο; Αυτά ήταν τα ερωτήματα που με έκαιγαν . Αυτά σκεφτόμουν συχνά όταν δεν έβλεπα σημαντικά ποσά στον λογαριασμό μου και ένιωθα πως ο κόπος μου ήταν δυσανάλογα μεγάλος με το αποτέλεσμα. Και οι μέρες και οι μήνες πέρναγαν και εγώ συνέχιζα να ψάχνομαι και να προσπαθώ να καταλάβω.
Το πείσμα
Όμως σε όλη την πορεία υπήρχε κάτι που με κράταγε. Υπήρχε μια σκέψη και μια νοοτροπία που μου έδινε δύναμη να συνεχίσω. Σκεφτόμουν πως
«αν μπορούν αυτοί που ξέρω πως έχουν πετύχει, τότε μπορώ και εγώ. Αν υπάρχει κάτι να μάθω , θα το μάθω. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω περισσότερο , θα το κάνω. Το μόνο που με χωρίζει από την επιτυχία» , σκέφτηκα,
» είναι ο χρόνος.» Ακόμα και αν έχω πολλές αποτυχίες, κάτι πρέπει να μάθω για να γίνω καλύτερος. Οι αποτυχίες δεν πάνε χαμένες. Μου δείχνουν κάτι που μου λείπει. Σκεφτόμουν πως «τίποτα δεν πάει χαμένο αρκεί να μάθεις από αυτό». Πάντα θα υπάρχουν αποτυχίες , απλά είναι το παιχνίδι της στατιστικής. Χρειάζομαι αποτυχίες για να έρθουν οι επιτυχίες, σκεφτόμουν.
Και έτσι άρχισα να κυνηγώ τις αποτυχίες. Όσο το δυνατόν περισσότερες προσπάθειες πωλήσεων για να έρθουν και οι επιτυχίες. Συνέχισα χωρίς να σκέφτομαι αν το επόμενο ραντεβού θα ήταν επιτυχημένο ή όχι. Το μόνο που με ένιαζε ήταν να καταλάβω πως σκέφτεται ο πελάτης, τι έχει ανάγκη και να του κάνω την καλύτερη πρόταση για αυτόν ανεξάρτητα από το δικό μου συμφέρον. Και αυτό έκανα και όταν σταμάτησα να αγχώνομαι για την έκβαση της συζήτησης αλλά να προσπαθώ για το καλό του υποψήφιου πελάτη, τότε οι επιτυχίες έγιναν περισσότερες.
Το αποτέλεσμα
«Τίποτε δεν πάει χαμένο ...» σκέφτηκα . Για να καταλάβω ποιά είναι η σωστή νοοτροπία , πρέπει να καλωσορίζω τις αποτυχίες . Επικεντρώθηκα στις επιτυχίες και στο τι έκανα καλά και μου έδινε αποτέλεσμα . Καλοδεχόμουνα τις αποτυχίες αλλά όχι για να τις αναλύσω και να επιβεβαιώσω τις ελλείψεις μου παρά μόνο σαν μια αναπόφεκτη διαδικασία για την επιτυχία. Και έτσι συνέχισα και δεν άργησε ο καιρός που η καριέρα απογειώθηκε, το είσοδημα πολλαπλασιάστηκε και τα όνειρα πραγματοποιήθηκαν. Συνέχισε λοιπόν την προσπάθεια . Τίποτα , μα τίποτα, δεν πάει χαμένο.
Να ξέρεις πως το μέγεθος της επιτυχίας σου θάναι ανάλογο των αποτυχιών σου. 
